Jak zachęcić dzieci do samodzielności ?
Większość rodziców chce, aby ich dziecko dawało sobie radę w życiu, robiło karierę, odnosiło sukcesy. Drogą do tego jest m.in. osiągnięcie niezależności i samodzielności. Wg „ Słownika języka polskiego” osoby samodzielne to takie, które dają sobie radę, niepotrzebują pomocy wykonały coś niezależnie przez kogoś, potrafią decydować o sobie
Jak można wpływać i kierować tymi procesami?
ABY ZACHĘCIĆ DZIECKO DO SAMODZIELNOŚCI:
1) Pozwól dziecku dokonać wyboru.
- „Co ci bardziej odpowiada? Ćwiczenie przed czy po południu?
- „Za pięć minut wychodzimy. Czy chcesz jeszcze raz zjechać, czy pohuśtać się?”
TE MOŻLIWOŚCI WYBORU DAJĄ DZIECKU KORZYSTNĄ SPOSOBNOŚĆ PODEJMOWANIA DECYZJI. KIEDY SIĘ JEST DOROSŁYM, TRUDNO PODEJMOWAĆ DECYZJE O KARIERZE, STYLU ŻYCIA, NIE MAJĄC DOŚĆ DOŚWIADCZENIA W WYPOWIADANIU WŁASNYCH SĄDÓW.
2) Okaż szacunek dla dziecięcych zmagań.
- „Wiązanie sznurowadeł wymaga dużej zręczności palców”.
- „Dodawanie ułamków jest skomplikowane. Nie jest łatwo znaleźć wspólny mianownik”.
KIEDY DZIECIĘCE WYSIŁKI SĄ DOCENIANE, ZBIERA ONO W SOBIE ODWAGĘ DO SAMODZIELNEGO POKONANIA PRZESZKÓD.
3) Nie zadawaj zbyt wielu pytań.
- „Cześć, cieszę się, że już jesteś”.
- „Witaj w domu!”
ZADAWANIE ZBYT WIELU PYTAŃ MOŻE BYĆ POTRAKTOWANE JAKO WTARGNIĘCIE W ŻYCIE OSOBISTE. DZIECI BĘDĄ MÓWIŁY SAME TO, CO CHCĄ POWIEDZIEĆ I O CZYM CHCĄ.
4) Nie śpiesz się z dawaniem odpowiedzi.
– Tato, skąd bierze się deszcz?
– To interesujące pytanie. Jak myślisz?
KIEDY DZIECI ZADAJĄ PYTANIA, NALEŻY DAĆ IM SZANSĘ, ABY NAJPIERW SAME ZNALAZŁY ODPOWIEDŹ.
5) Zachęć dziecko do korzystania z cudzych doświadczeń.
– Mamo, czy znalazłaś już dla mnie nauczyciela gry na gitarze?
– Ciągle dopytuję się. Mam zamiar zapytać też w szkole. Może kogoś polecą.
CHCEMY, ABY DZIECI WIEDZIAŁY, ŻE NIE SĄ ZUPEŁNIE OD NAS ZALEŻNE. ŚWIAT POZA DOMEM, INNA OSOBA DOROSŁA, SZKOŁA, STARSZE DZIECKO – MOGĄ POMÓC PRZY ROZWIĄZYWANIU PROBLEMÓW.
6) Nie odbieraj nadziei.
ZAMIAST:
– Chcę chodzić na lekcję tańca.
– Jesteś za mało wygimnastykowana. Nie umiesz przecież tańczyć.
POWIEDZ:
– Chcę chodzić na lekcję tańca.
– Myślisz, że poradzisz sobie na lekcjach tańca? Opowiedz mi o tym.
PRÓBUJĄC ZABEZPIECZYĆ DZIECI PRZED PORAŻKĄ, POZBAWIAMY JE NADZIEI, DĄŻEŃ, MARZEŃ, A CZASAMI – ZREALIZOWANIA PLANÓW.
opracowano na podstawie “Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły?” autorstwa Adele Faber i Elaine Mazlish.
Karolina Suchecka
psycholog szkolny
- redaktor
- Blog