Co radzi psycholog? Co radzi pedagog?

Słownik Języka Polskiego mówi, że szacunek to «stosunek do osób lub rzeczy uważanych za wartościowe i godne uznania». Pytanie jaki stosunek? Co ma się w tym stosunku zawierać, jeśli mamy mówić o szacunku do siebie? No i co z szacunkiem do innych? W definicji jest mowa o tym, że to rodzaj zachowania (stosunek) jakie przejawiamy wobec osób ważnych i godnych uznania. 

Kto i co jest ważne?

Jeśli mamy mówić o szacunku do siebie albo do innych, to znaczy to tyle, że traktujemy siebie (lub innych) poważnie. Poważnie czyli na serio. A serio, czyli uznajemy, że to WAŻNE! W zawiązku z tym, ważne jest nasze ciało, emocje, myśli, a przede wszystkim potrzeby. Wszyscy mamy jakieś potrzeby, emocje, coś myślimy i jakoś patrzymy na świat. Kiedy mam do siebie i/albo do Ciebie szacunek biorę to pod uwagę, co w tych potrzebach, myślach i emocjach jest. Chodzi o to, żeby to widzieć, nie patrzeć, ale właśnie widzieć. Dostrzegać i przyjmować do wiadomości, że jest tak, a nie inaczej.

Rodzice wymagają szacunku od swoich dzieci. Ważne jest jednak, aby rozpoznać, co jest przejawem nie szanowania drugiej osoby, a jakie zachowanie nie koniecznie musi oznaczać brak poszanowania do rodzica. 

WAŻNE!

✨to, że twoje dziecko trzaska drzwiami nie oznacza, że cię nie szanuje
✨to, że twoje małe dziecko uderzy cię podczas zabawy nie oznacza, ze cię nie szanuje
✨to, że twoje dziecko pomalowało ścianę nie oznacza, że cię nie szanuje
✨to, że twoje dziecko głośno wyraża swoje opinie (krzykiem) nie oznacza, że cię nie szanuje
✨to, że twoje dziecko zapomniało odrobić lekcji nie oznacza, że cię nie szanuje

?Szacunek nie musi oznaczać bezwzględnego posłuszeństwa, a powyższe przykłady zachowań to zachowania typowe dla ... dzieci, które cały czas uczą się kontrolować swoje zachowanie, przewidywać skutki reakcji, inaczej osiągać cele i wyrażać emocje.

?Czy to oznacza dla rodzica, że musi akceptować zachowania o których piszę?

-Absolutnie nie! Informacja zwrotna do dziecka to klucz:

"Nie zgadzam się na to, żebyś niszczył ściany."
"Widzę, że się zdenerwowałeś, ale boli mnie, kiedy mnie uderzasz."
"Wysłucham co chcesz mi powiedzieć, ale proszę mów spokojniej."

?Jasno zaznaczajmy, gdzie są nasze, rodzicielskie granice, ale czy to wystarczy?
Możemy zrobić więcej! Wskazanie zachowania, którego nie akceptujecie nie sprawia, że dziecko wie jak może zachować się w inny sposób.

?Moja rada? Informacja zwrotna o waszych granicach + wskazówka dla dziecka.

"Zdenerwowałam się, kiedy zobaczyłam, że nie odrobiłeś pracy domowej, a zamiast tego cały dzień grałeś. Może następnym razem ustawimy budzik, który przypomni ci o lekcjach?".

"Widzę, że kiedy jesteś zły potrzebujesz gdzieś wyładować swoje emocje. Może następnym razem, zamiast trzaskać drzwiami, spróbujesz wyjść i pokopać piłkę?"

?Uwaga. To nie są uniwersalne rady, które sprawdzą się u każdego. Szukajcie swoich sposobów. To Państwo znacie najlepiej swoje dzieci i najlepiej wiecie jakie wskazówki mogą okazać się użyteczne.

Karolina Suchecka
psycholog szkolny