Co radzi psycholog? Co radzi pedagog?

Według Carla Jung'a  wstyd to emocja, która zjada naszą duszę.

Myśle sobie, że co do tego nie mamy wątpliwości - to jeden z największych emocjonalnych ciężarów, jaki możemy nosić. Wstydzić się swoich słabości, które przecież każdy z nas ma, to noszenie ogromnego ciężaru.

Literatura mówi, że wstyd jest nagłą reakcją, świadomą lub nieświadomą, na sytuację lub zdarzenie. Wiąże się z nim reakcja fizjologiczna, która może mieć różne nasilenie. Wiele badań wskazuje na to, że wstyd często łączy się także z poczuciem winy.

Skąd się bierze poczucie wstydu?

Pojawia się, gdy naruszamy swoje normy(Arthur S. Reber). Kiedy weźmiemy sobie poczucie wstydu pod lupę możemy śmiało powiedzieć, że najczęściej wiąże się on z naszą szeroko pojętą kompromitacją.

Wstydowi często towarzyszy przekonanie o byciu "nie dość dobrym", " nie wystarczającym", a przekonania te mają najczęściej swoje głębokie korzenie w dzieciństwie.

Nasilone odczuwanie wstydu może się brać z braku akceptacji przez opiekunów w dzieciństwie, czyli przez nadmierną krytykę, a także przez zawstydzanie przez rówieśników, oraz poprzez czynniki środowiskowe, tj. religia, kultura itp.

Jakie są tego konsekwencje?

Nadmierne odczuwanie wstydu moze obniżać samoocenę, wywoływać agresję.

Silny wstyd ogranicza nasze relacje społeczne, działania rozwojowe i prozdrowotne.

Co mogę zatem dla siebie zrobić?

To co najważniejsze: krytykuj zachowanie nie siebie.

Nie zaliczyłam sprawdzianu z matematyki. Zamiast powiedzieć "jestem beznadziejna z matematyki" powiedz "matematyka coś mi nie idzie, muszę nad tym popracować".

Kolejnym krokiem jest rozmowa, np. z bliskimi osobami. Mów o tym. Rozmawianie o wstydzie pomaga nam. Nie robi z tego tematu tabu.

psycholog szkolny