Kiedy zbliżają się wakacje, wszyscy marzymy o tym, że nareszcie odpoczniemy. Nicnierobienie jest czasem potrzebne bo pobudza naszą pomysłowość i kreatywność zmuszając do poszukiwania nowych aktywności. Trwające jednak zbyt długo staje się męczące. Warto zatem spędzać letnie dni aktywnie. Jest przecież tyle różnych zajęć, na które zwykle brakuje nam czasu w trakcie roku szkolnego. Zanim zaplanujemy co chcemy robić w wakacje należy:
- Zastanowić się , na co ma się ochotę, co jest dla nas fascynujące, co lubimy lub czego potrzebujemy.
- Pomyśleć, czy wolimy zostać w domu, czy wyjechać.
- Ocenić, czy lubimy być sami, czy chcemy poznać osoby o podobnych
zainteresowaniach.
Czasem, mimo najszczerszych chęci, trudno wpaść na dobry pomysł. Poniżej kilka propozycji na spędzanie czasu latem, które warto rozważyć.
- Wakacje sprzyjają rozwijaniu talentów. Może to być rysunek, malarstwo, lepienie z gliny, gra na instrumencie, twórczość literacka lub na przykład majsterkowanie czy np. talenty kulinarne.
- Poeksperymentować w świecie wirtualnym. Grafika komputerowa to również sztuka, której tajniki warto poznać podczas wakacji. Tworzenie obrazów 3D, stron internetowych, cyfrowe przetwarzanie prac narysowanych lub namalowanych w tradycyjny sposób, obróbka zdjęć, programowanie to cenne umiejętności, które mogą się przydać w przyszłości.
- W dzisiejszych czasach kluczową kompetencją staje się znajomość języków obcych. Myślicie o studiach za granicą lub fascynuje Was kultura jakiegoś dalekiego kraju i chcielibyście się nauczyć mówić w całkiem nowym języku? Kurs językowy to dobry pomysł. Warto spróbować.
- Czasem mamy pragnienie nauczenia się czegoś, co przyda nam się w życiu lub nam je ułatwi. Wakacje to odpowiedni czas, żeby to zrobić. Czy może to być np. kurs szybkiego czytania, prawo jazdy, kurs ratownika wodnego, warsztaty fotograficzne czy obsługa pożytecznego programu komputerowego?
- Warto przeczytać książkę, która leży na kupce wstydu. Kto nie kupił książki by „kiedyś ją przeczytać” niech pierwszy rzuci kamieniem. Wakacje to doskonały czas by to „kiedyś” nadeszło.
- Zróbmy sobie dzień albo nawet tydzień offline. Wyłączmy telefon, zapomnijmy o Internecie. Zaskakujące jak dużo wolnego czasu będziemy wtedy mieć.
- Pojedźmy w nowe miejsce. Zaplanyjmy np. wycieczkę rowerową. Jest tyle świetnych tras rowerowych. nie trzeba od razu jeździc z sakwami - mozna jeździc po najbliższej okolicy. Najlepiej w wiekszej grupie. Jest mnóstwo miejsc wartych odkrycia.
- Zróbmy sobie piknik z rodziną lub przyjaciółmi. Nie musimy mieć ogromnego kosza piknikowego. Czasami wystarczy kanapka i chłodny napój wypity na świeżym powietrzu z fajnym widokiem.
- Pojedźmy na jagody. Dzień w lesie ze słodkim finałem w postaci ciasta, drożdżówek lub jagód prosto z krzaczka.
- Kursy i warsztaty wakacyjne to świetne rozwiązanie dla osób, które szukają nowych wyzwań i umiejętności. Jednak nie wszyscy ich potrzebują.
Osoby, które wolą spędzać czas w domu i robić to, co akurat przyjdzie do głowy, mogą postawić na sprawdzone aktywności. Z pewnością są to:
- spotykać się ze znajomymi, gdy tylko przyjdzie wam ochota,
- grać w ulubione lub całkiem nowe planszówki,
- obejrzeć najciekawsze filmy z ostatniego roku i kinowe nowości,
- zrobić porządki lub przemeblowanie w swoim pokoju.
Jak widać, możliwości jest wiele. Warto je wykorzystać i spędzić wakacje tak, jak lubimy.
Po roku intensywnej nauki należy nam się czas dla siebie.
Psycholog, pedagog szkolny.
- redaktor
- Blog
O dokonującej sie na naszych oczach katastrofie klimatycznej chyba już wszyscy wiemy i niemal na co dzień tego doświadczamy. Każdy światły człowiek potrafi zdefiniować przynajmniej kilka działań, które szkodzą naszej planecie i nam.
Czy aby na pewno zdajemy sobie sprawę z tego, że wiele naszych przyzwyczajeń i rutynowych działań odbywa się kosztem środowiska?
Czy zdajemy sobie sprawę, że wiele działań ludzkich nosi znamiona przestepstw przeciw środowisku?
Wiedzę na ten temat trzeba propagować bo tylko świadome społeczeństwo jest w stanie zmienić swój tryb życia na przyjazny środowisku. Podniesienie poziomu wiedzy i świadomości obywateli w tak trudnym temacie przyniesie dużo dobrego. Dlatego z przyjemnością kierujemy do czytelników bloga cykl 8 krótkich filmików zamieszczonych na popularnej platformie youtube.
Prelegentem jest prof. zw. dr hab. Andrzej Bałandynowicz - pracownik naukowo-dydaktyczny Państwowej Uczelni Zawodowej im. Profesora Stanisława Tarnowskiego w Tarnobrzegu. Prawnik, kryminolog i penitencjarysta badający zjawiska społeczne z zakresu filozofii prawa, penologii, socjologii, psychologii, pedagogiki, filozofii zdrowia. Poniżej zamieszczamy linki do w/w filmików:
Przestępstwa Przeciw Środowisku - Obszary zagrożeń cz. 1, 2, 3
https://www.youtube.com/watch?v=K3yG-qbJYoo
https://www.youtube.com/watch?v=-CxyFoiFBMU
https://www.youtube.com/watch?v=A3lMjZwb_Ro
Przestępstwa Przeciw środowisku - Najczęściej Popełniane Przestępstwa cz. 1, 2
https://www.youtube.com/watch?v=dxJyT0CoZ1o
https://www.youtube.com/watch?v=1Fqbt06hUXY
Przestępstwa Przeciw środowisku - Grupy Potencjalnych Ofiar
https://www.youtube.com/watch?v=TXqBcIX580U
Przestępstwa Przeciw środowisku - Metody Przeciwdziałania
https://www.youtube.com/watch?v=7O7WBB5jNU8
Przestępstwa Przeciw środowisku - Właściwe Postawy
https://www.youtube.com/watch?v=soy7OWKaIQ0
Życzymy kontruktywnych refleksji, psycholog i pedagog szkolny
- redaktor
- Blog
Obchodzony jest corocznie 21 kwietnia. Ma na celu zachęcanie do twórczego myślenia oraz poszukiwania nowych, innowacyjnych rozwiązań. Najczęściej obchodzony jest poprzez ciekawe spędzanie czasu, realizację swoich zainteresowań, zdolności i umiejętności.
Czym jest kreatywność i innowacyjność u dzieci i skąd się bierze?
Kreatywność pomaga w rozwiązywaniu problemów, radzeniu sobie ze zmianą
i ograniczeniami. Wpływa na jakość życia i poczucie szczęścia. Jest połączeniem wyobraźni, zdobytego doświadczenia i wiedzy, postawy nastawionej na rozwiązywanie zadań oraz zdolności nieszablonowego myślenia. Innowacyjność to wdrożenie nowego lub znacząco udoskonalonego produktu lub procesu, nowej metody organizacyjnej w praktycznym działaniu, organizacji miejsca pracy, nauki czy zabawy lub w stosunkach z otoczeniem. Dzieci mają niezwykłe predyspozycje do wszystkich tych elementów. Otwarte na świat, nienauczone jeszcze schematycznych zachowań, chętniej niż dorośli, pozwalają sobie na odkrywanie nowatorskich rozwiązań i pomysłów. Każde dziecko ma w sobie gen kreatywności i innowacyjności. Umiejętność ta zanika wraz z dorastaniem ale my, jako rodzice, możemy wesprzeć nasze pociechy w pielęgnowaniu tego wartościowego daru.
Jak można wzbudzać u dzieci kreatywność i innowacyjność?
Zadawaj niebanalne pytania. Pytając np. “ile jest dwa razy dwa” oczekujemy tylko jednej, właściwej odpowiedzi. Takie pytania nie pobudzają potencjału twórczego dziecka. Aby wesprzeć kreatywność u dzieci, zadawaj im otwarte pytanie, na które będzie mogło wymyślić wiele rozwiązań, na przykład “Czy można dotknąć tęczy?” albo „ Co by było gdyby…?”
Łącz, mieszaj, łam zasady. Aby wyrwać zamknięty w schematach umysł, czasem trzeba zrobić coś naprawdę szokującego, nieszablonowego, Na przykład założyć do pracy dwie różne skarpetki, całkiem przemeblować pokój, zmieniać codzienne rytuały. Dziecko może być początkowo zszokowane, że jego poważny rodzic ubiera się tak nierozważnie lub zrewolucjonizował rodzinny porządek. Zrozumie również, że zastaną rzeczywistość możemy kształtować według swoich potrzeb i ogranicza nas wyłącznie nasza wyobraźnia. Możemy np. używać przedmiotów w zupełnie nowy sposób niż ich pierwotne zastosowanie.
Pozwól sobie na błędy. Dla najmłodszych dzieci to właśnie rodzic jest wyznacznikiem tego jak powinno się zachowywać. Jeśli nigdy nie pozwalamy sobie na błędy i zawsze postępujemy według sprawdzonych rozwiązań, jest duża szansa, że nasze dziecko nie będzie miało treningu pozwalającego na kreatywne myślenie. Aby śmiało wypowiadać swoje pomysły trzeba mieć poczucie, że nie będą one narażone na krytykę. Pokaż dziecku, że mylenie się jest naturalnym procesem myślenia i wszystkim się to zdarza. Pozwól sobie na eksperymenty i błędy w towarzystwie dziecka, pokazując mu jednocześnie, że nie są one takie straszne i prowadzą do wypracowania lepszych rozwiązań.
Nie poprawiaj. Jako rodzice chcemy, aby nasze dziecko odniosło sukces i dlatego w dobrej wierze poprawiamy go i nieustannie doradzamy. Badania pokazują jednak, że dzieci są mniej kreatywne jeśli narzuca im się lepsze rozwiązanie i wyręcza się je w rozwiązywaniu problemów.
Pozwól dziecku nudzić się. Nuda to przyjaciel kreatywności. Jeśli dziecko nie będzie miało co ze sobą zrobić, jego umysł zacznie poszukiwać rozrywki w bardziej niekonwencjonalny sposób. Czas wolny od zajęć i obowiązków pobudza twórczość. Podczas swobodnej zabawy lub nudzenia się mózg może “odetchnąć” i przeorganizować zebrane wcześniej informacje dochodząc do nowych wniosków.
Szukajcie mądrych inspiracji. Kreatywni ludzie to ludzie ciekawi. Szukają inspiracji w świecie przyrody oraz w różnych dziedzinach sztuki i nauki. Zadbaj, aby Twoje dziecko miało styczność ze światem sztuki, muzyki czy technologii. Organizowane przez muzea i różne instytucje warsztaty dla dzieci otworzą im oczy na świat oraz pokażą w jaki sposób myślą wybitni naukowcy i artyści.
Zadbaj o mądry czas przed monitorem. Nie traktujmy nowoczesnej technologii jak wroga. Tablet czy komórka to tylko narzędzia i mogą stać się niezastąpionym instrumentem do rozbudzenia pasji dziecka. Aby wspomóc rozwój dziecka, bądź przy nim i naucz je mądrze używać internetu, np. poprzez oglądanie kanałów, na których starsze dzieci uczą rysunku czy tańca. Wzbudzaj zainteresowanie dziecka pożytecznym treściami w sieci.
Psycholog, pedagog szkolny
- redaktor
- Blog
Szanowni Państwo,
Wiosna zagościła, za oknami pięknie świeci słońce, dni są coraz cieplejsze i dłuższe. Pogoda nam sprzyja, dlatego warto zarezerwować sobie trochę wolnego czasu na aktywność fizyczną na świeżym powietrzu. Może być to spacer nawet 20-30 min, wycieczka rowerowa, gra w piłkę na boiskach, bieganie czy też np.: nordic walking. Rodzaj aktywności należy oczywiście dostosować do swoich preferencji sportowych oraz możliwości fizycznych.
Co daje aktywność fizyczna:
- przede wszystkim dotlenia mózg, poprawia krążenie
- usuwa napięcie i daje poczucie spokoju, ukojenia
- przynosi satysfakcję
- regularne treningi usprawnia procesy poznawcze, pozytywnie wpływają na procesy uczenia się i zapamiętywania, oraz procesy spostrzegania.
- ludzie aktywni fizycznie są zdrowsi, żyją dłużej, ich sprawność ruchowa się wydłuża
Regularny wysiłek o umiarkowanej intensywności, jest wskazany dla każdego ale jest zalecany szczególnie dla osób cierpiących na przewlekły stres, stany lękowe, depresje. Aktywność fizyczna zmniejsza ryzyko chorób neurodegeneracyjnych takich jak np.: demencja. Powinniśmy traktować ją jako prewencję, która przyczynia się do poprawy samopoczucia.
Obecnie mamy kryzys zdrowia psychicznego, każdy z nas ma obowiązek zadbać o swoje zdrowie psychiczne i osób najbliższych. Edukację dotyczącą aktywności fizycznej powinniśmy wprowadzać już od najmłodszych lat. Jest to jedna ze skuteczniejszych metod redukowania stresu i napięcia emocjonalnego. Dobre nawyki wypracowane już od najmłodszych lat będą procentować w przyszłości lepszą kondycją fizyczną, sprawnością, a także lepszym samopoczuciem, umiejętnością radzenia sobie z trudnymi sytuacjami i umiejętnością odstresowania się. Przewlekły stres prowadzi do depresji więc lepiej zapobiegać niż leczyć.
Poniżej zamieszczam dla Państwa ciekawy film pt.: „Biegiem po zdrowie psychiczne czyli o korzyściach płynących z wysiłku” w którym dr. Wojciech Glac ciekawie opowiada na temat korzyściach płynących z aktywności psychicznej.
Psycholog i pedagog szkolny
- redaktor
- Blog
Żyjemy w dobie kolejnej cywilizacyjnej rewolucji. To rewolucja informacyjna operająca sią na technologiach cyfrowych. Te nowoczesne technologie są wielkim dobrodziejstwem ułatwiajacym nam życie i rozwój. Społeczeństwo informacyjne, bo takim jesteśmy, to społeczeństwo, w którym towarem staje się informacja traktowana jako szczególne dobro niematerialne, równoważne lub cenniejsze często nawet od wielu dóbr materialnych. Dzięki wiedzy można nabywać nowe umiejętności, zarabiać lub nawet wpływać na politykę (władza). Można zatem uznać, że świat cyfrowy to nasza przyszłość.
Przyglądając sie wielu nowoczesnym rozwiązaniom, wynalazkom czy odkryciom, warto się jednak zastanowić czy niosą one ze sobą wyłącznie korzyści. Czy nie powodują też jakichś kosztów, nieporządanych skutków czy zagrożeń? Tak samo jest w przypadku technologii cyfrowych. Jak każde "genielane cudo" mają też swoje ciemne strony, które dotkliwie nas doświadczą jeśli nieumiejetnie i nieświadomie będziemy z tych cudów korzystać.
Jakie zagrożenia niosą ze sobą technologie cyfrowe?
Czy można z nich korzystać bez ograniczeń?
Jakie treści w sieci są dla nas groźne?
Czy można się uzależnić od technologji cyfrowych i jaki jest mechanizm powstawania uzależnienia?
Odpowiedzi na te pytania można znaleźć w załączonych poniżej linkach do filmików i podkastów poświęconych funkcjonowaniu naszego mózgu w otoczeniu nowych technologii. W tajniki świadomego i zdrowego korzystania z technologji cyfrowych wprowadzi nas dr Wojciech Glac z Uniwersytetu Gdańskiego.
FILMY
- ODCINEK 1: Tania dopamina: https://www.youtube.com/watch?v=C61bxm-8gR0&t=2s
- ODCINEK 2: Fake news, czyli dlaczego mózg yka wszystko jak pelikan: https://www.youtube.com/watch?v=RcfLkXxOuuE&t=2s
- ODCINEK 3: Anatomia hejtu: https://www.youtube.com/watch?v=_ivmjVz5pnk
- ODCINEK 4: Atak typy DDos na mózg: https://www.youtube.com/watch?v=Lz2hEtot4Is
- ODCINEK 5: Promo na FOMO: https://www.youtube.com/watch?v=nHRjdVQxD30&t=10s
- ODCINEK 6: Naga prawda czyli o wpływie pornografii na mózg: https://www.youtube.com/watch?v=jEwqgBoA3gY
- ODCINEK 7: Dobre relacje jako tarcza ochronna przed uzależnieniami: https://www.youtube.com/watch?v=jaOupmA-QeE
- ODCINEK 8: Biegiem po zdrowi psychiczne czyli o korzyściach płynących z wysiłku fizycznego: https://www.youtube.com/watch?v=xEUihvZ14aE
- ODCINEK 9: Mózg po nocnej zmianie, czyli o prozdrowotnej roli snu: https://www.youtube.com/watch?v=wHN16u6LUAE
- ODCINEK 10: Aby życie mózgu iało smaczek: https://www.youtube.com/watch?v=4XJmKz0aR30
PODCASTY
- PODCAST NR 1: Anna Hady: Dom jako bezpieczna przystań: https://www.youtube.com/watch?v=oYRhMPTnvyA
- PODCAST NR 2: Wojciech Glac: Jak mózg uzaleznia się od nowych technologii? https://www.youtube.com/watch?v=le8Qc67eXhU&t=1s
- PODCAST NR 3: Maciej Dębski: Czym jest higiena cyfrowa i w jaki sposób właściwie o nią zadbać? https://www.youtube.com/watch?v=SzSdcwTUwFM
- PODCAST NR 4: Jacek Pyżalski: Jakie są cyfrowe kompetencje młodych ludzi? https://www.youtube.com/watch?v=4qx31sXha3U
- PODCAST NR 5: Joanna Flis: Zdrowie psychiczne młodych cyfrowych: https://www.youtube.com/watch?v=92BRRZFnNiU
Psycholog i pedagog szkolny.
- redaktor
- Blog
Czym jest nadopiekuńczość i w czym ona się przejawia?
Rodzice, którzy nadmiernie otaczają opieką dziecko, tak, że przelewają swoje lęki na syna lub córkę, usuwają każdą przeszkodę, ograniczają samodzielność czy starają się większość obowiązków wykonywać za dziecko – charakteryzują się postawą nadopiekuńczą.
Nadopiekuńczość zazwyczaj (choć nie zawsze) rodzi się z dobrych intencji. Rodzice nadopiekuńczy chcą mieć pewność, że ich dzieci nie zostaną zranione fizycznie lub emocjonalnie. Chcą chronić swoje dzieci przed krzywdą, bólem, nieszczęściem, negatywnymi doświadczeniami, odrzuceniem, porażką i rozczarowaniami. Ich celem jest ogólna ochrona dzieci przed wszystkim, co mogłoby zagrozić ich dobremu samopoczuciu. Dlatego właśnie często budują dla swoich dzieci złotą klatkę. Ona co prawda chroni je przed krzywdą, ale mimo to… nadal jest klatką.
Taki stan rzeczy nie jest obojętny dla rozwoju dziecka. Wręcz przeciwnie – przynosi wiele negatywnych konsekwencji już na etapie dorastania, a także w dorosłości. Pierwszym objawem nadopiekuńczości jest nadmierny nadzór nad dzieckiem i nakładanie na nie zbyt dużych ograniczeń. Wiąże się to oczywiście z chęcią zapewnienia dziecku pełnego bezpieczeństwa.
Zachowania nadopiekuńczego rodzica to najczęściej:
- kontrolowanie wszystkiego w otoczeniu dziecka – od wystroju pokoju, przez dobór znajomych aż po narzucenie wyborów życiowych (takich, jak na przykład wybór „stabilnego” zawodu)
- nadzorowanie wszystkich działań dziecka, w tym czas nauki i zabawy
- zakazywanie dziecku wielu aktywności w obawie przed ich możliwym niebezpieczeństwem
- nie pozostawianie dziecku sfery prywatności (nadopiekuńczy rodzic musi wiedzieć w każdym momencie dokładnie co i z kim robi teraz jego dziecko)
- uczestniczenie i pomoc dziecku w niemal wszystkich jego aktywnościach
- wyręczanie dziecka, w obawie, że samo sobie nie poradzi (lub poradzi sobie niewystarczająco dobrze) – na przykład pakując co wieczór szkolny plecak (by dziecko na pewno niczego nie zapomniało), wybierając codzienne ubrania (aby nie zmarzło)
- bycie dostępnym na każde wezwanie (np. gdy dziecko czegoś zapomni lub nie chce czegoś robić)
- „ratowanie” dziecka w każdym kryzysie (m.in. poprzez interwencję w szkole, aby podnieść oceny lub rozmowy z rówieśnikami, którzy są dla dziecka niemili)
- obawa o zdrowie swojego dziecka podczas normalnych zabaw
- reagowanie wściekłością, gdy ktoś zwróci uwagę lub źle oceni ich dziecko
- wymaganie specjalnego traktowania swojej pociechy
Nadmierna opiekuńczość, mimo że zwykle mająca na celu ochronę dziecka i jego dobrobyt, może prowadzić do zupełnie przeciwnych konsekwencji.
Lista kilku z możliwych skutków nadmiernej opiekuńczości:
- Zachęcanie do kłamstwa - kiedy oczekiwania są zbyt wysokie lub nieracjonalne, dziecko może zacząć kłamać, aby uniknąć kłopotów
- Niskie poczucie własnej wartości – dorosłe dzieci z nadopiekuńczych rodzin mogą mieć niską samoocenę i zaniżone poczucie własnej wartości
- Przesadzona samoocena i narcyzm - z jednej strony nadopiekuńczość może prowadzić do nieśmiałości i niskiej samooceny, ale z drugiej może też prowadzić do narcyzmu
- Podatność na lęk i zaburzenia lękowe – zakładasz, że świat dookoła jest naprawdę strasznym miejscem i myślisz, że i tak prawdopodobnie sobie nie poradzisz
- Poszukiwanie aprobaty i tendencja do zadowalania innych - niepewne siebie dorosłe dzieci, które zawsze muszą upewnić się, że są lubiane i uznawane przez innych, zanim będą mogli podejmować własne decyzje.
- Zachowania ryzykowne - dzieci nadopiekuńczych rodziców były pod presją przez całe życie. Jako dorośli mogą nadmiernie lękliwi i nieśmiali a w pewnym momencie ich życia może nastąpić faza dzikiego buntu. Ten okres jest zwykle intensywny i pełen impulsywnych zachowań wysokiego ryzyka, nadmiernego poszukiwania doznań. Może to być wszystko: sporty ekstremalne, nadużywanie alkoholu i narkotyków, szalone imprezy, rozwiązłe zachowania seksualne – po prostu wszystko, aby zrekompensować brak wolności, którego doświadczyli wcześniej.
- Perfekcjonizm - dziecko uczy się, że musi być doskonałe i posłuszne, aby zostało zaakceptowane i kochane przez rodziców.
- Brak umiejętności radzenia sobie - nadopiekuńczość rodziców może osłabić rozwój umiejętności samodzielnego radzenia sobie
- Niezdecydowanie – dzieci nauczyły się polegać na swoich rodzicach, którzy dokonywali wszystkich wyborów za nich. Dorastają, nie wiedząc, jak podejmować ważne decyzje lub bojąc się podjęcia niewłaściwej decyzji.
Nadopiekuńczy rodzic chce chronić swoje dzieci przed krzywdą, zranieniem i bólem, nieszczęściem, złymi doświadczeniami i odrzuceniem, porażką i rozczarowaniami. Niestety, roztaczając ochronny klosz nad dzieckiem, może wyrządzić mu większą krzywdę niż pomóc.
Psycholog, pedagog szkolny.
- redaktor
- Blog
Drodzy Rodzice, dziś taka pigułka wiedzy na temat empatii. Dlaczego warto uczyć nasze dzieci empatii?
Otóż empatia to najprościej mówiąc zdolność do współodczuwania stanów emocjonalnych innego człowieka. Osoba empatyczna potrafi wyobrazić sobie uczucia i emocje drugiej osoby i takie zjawisko nazywamy empatią emocjonalną, która jest dość mocno powiązana z inteligencję emocjonalną. Natomiast odczytywanie sposobu myślenia drugiego człowieka nazywamy empatią poznawczą.
Osoba empatyczna potrafi spojrzeć na rzeczywistość czyimiś oczami , przez co może zrozumieć co czuje i przeżywa drugi człowiek a także jego działanie i postępowanie. Potrafi również przeżywać wspólnie z drugą osobą jej emocje , cieszyć się z jej sukcesów, czy też płakać kiedy dzieje się coś bardzo złego.
Na rozwój empatii u dzieci duży wpływ mają relacje z rodzicami na wczesnym etapie dzieciństwa. To czy wychowując dziecko udzielamy mu wsparcia, czy uczymy szacunku do przeżywania emocji swoich i innych osób, sposobu wyrażania emocji czy zrozumienia zachowania i postępowania drugiego człowieka.
Empatii można się nauczyć, powinna być to świadoma decyzja danej osoby. Tu może pomóc uważność, czyli uwaga skierowana na obserwowanie zdarzeń czy innych ludzi. Aktywne słuchanie czyli dogłębne rozumienie tego co ktoś do nas mówi, umiejętność nazywania uczuć i emocji własnych i innych ludzi oraz umiejętność komunikowania własnych emocji jak i odbieranie informacji czy sygnałów wysyłanych przez drugiego człowieka.
W rozwoju emocjonalnym dziecka empatia odgrywa ważną rolę, ponieważ wspiera zdolność nawiązywania prawidłowych relacji, zapobiega zachowaniom dysfunkcyjnym, osoby empatyczne mają duże grono przyjaciół, chętnie pomagają innym ale też mogą liczyć na pomoc innych osób, są lubiane, łatwiej potrafią wybaczyć drugiej osobie a jednocześnie skutecznie rozwiązują konflikty.
Poniżej przedstawiany kodeks empatii:
- Staram się zrozumieć uczucia innych
- Uczę się być cierpliwym
- Jestem życzliwy i uprzejmy
- Potrafię przepraszać i wybaczać
- Uczę się rozwiązywać konflikty
- Uważnie słucham innych
- Nie krzyczę
- Uczę się współpracować z innymi
- Pomagam innym
- Szanuję różnice- pamiętam, że każdy jest inny
- Uczę się akceptować własne emocje
- Jestem wyrozumiały względem siebie
Powyższe zasady są ważne nie tylko w kontekście samej empatii ale również zdrowia psychicznego, budowanie prawidłowych relacji interpersonalnych wpływa pozytywnie na postrzeganie siebie oraz otaczającego nas świata, rzeczywistości.
Życzymy owocnych przemyśleń
Psycholog i pedagog szkolny
- redaktor
- Blog
Dlaczego warto rozmawiać?
Dziś na naszym blogu powiemy sobie dlaczego warto rozmawiać?
Rozmowa jest bardzo ważnym elementem naszego życia, poprzez rozmowę budujemy nasze relacje rodzinne, społeczne. Poznajemy drugiego człowieka , jego potrzeby, umiejętności, pasje, to jakie ma podejście do życia czy też poglądy dotyczące różnych spraw życiowych, wyrażamy swoje emocje.
Warto wspomnieć, że każdy człowiek to inny charakter, inna osobowość, mamy różne doświadczenia życiowe, możemy w różny sposób wyrażać te same emocje, mieć zupełnie inne zdanie na ten sam temat. Dlatego też właśnie rozmowa daje nam możliwość poznania drugiego człowieka, spojrzenie na świat „jego oczami”, oczywiście nie musimy się zgadzać z naszym rozmówcą, to jak postrzegamy pewne sprawy w dużej mierze zależy od naszych doświadczeń życiowych i innych ważnych czynników, które nas kształtują. Czasami jednak warto dostrzec że medal ma 2 strony i każda jest dobra. W rozmowie z drugim człowiekiem ważny jest szacunek, „nie muszę się z Tobą zgadzać, ale szanuję Twoje zdanie”.
Zadaniem trudnym jest rozmowa z dzieckiem. Jako rodzic, chcemy być autorytetem dla naszych pociech. Rodzic nie zgadzający się ze swoim dzieckiem narzuca swoje zdanie nie dając możliwości wypowiedzenia się w danej kwestii. Metoda narzucania swojego zdania, na zasadzie ”ja jestem rodzicem, więc wiem lepiej co dla Ciebie jest dobre”, nie jest ani dobra ani skuteczna.
Dlaczego?
Pozbawiamy nasze dzieci możliwości wyrażenia siebie , dziecko może czuć się bezwartościowe, traci grunt pod nogami, ponieważ nie wie co jest nie tak (czy coś źle powiedział, co z nim jest nie tak, że inaczej postrzega świat). I tu właśnie potrzebna jest rozmowa – dyskusja (dialog) nie monolog . Każda ze stron, powinna przedstawić swoje argumenty, tonem spokojnym, konkretnym, argument Za i Przeciw. Oczywiście końcowe zdanie należy do rodzica ale po takiej rozmowie wiemy dlaczego nasza pociecha tak uważa, uczymy dzieci rozmowy, komunikowania swoich potrzeb, wyrażania swojej opinii, swojego zdania, analizowania sytuacji, umiejętności spojrzenia na dany problem z innej perspektywy, a dziecko poprzez otwartą komunikację czuje się ważnym członkiem rodziny, wpływa to pozytywnie na obraz siebie i buduje pozytywną samoocenę dziecka.
Kilka podstawowych zasad komunikacji z dzieckiem:
- Słuchaj uważnie dziecka
Rozmowa to przede wszystkim aktywne słuchanie drugiej strony.
- Rozmowa twarzą w twarz
Usiądź tak by być twarzą w twarz z dzieckiem, w ten sposób okazujesz zainteresowanie rozmową i szacunek
- Nie rozmawiaj o dziecku w jego obecności
Dużym błędem jest rozmawianie o dziecku w jego obecności, nawet jeżeli jest zajęte i tak wychwyci moment kiedy się o nim rozmawia i będzie przysłuchiwać się rozmowie.
- Nie rozkazuj i nie pouczaj ani nie obwiniaj dziecka
Narzucając dziecku co ma myśleć, czuć czy jak się zachowywać, rujnujesz jego samoocenę i pewność siebie. Może czuć że „jest z nim coś nie tak.”
- Chwal dziecko
Dzieci chwalone czują się kochane i doceniane, mają większą pewność siebie i lepszą samoocenę.
- Nie bagatelizuj problemów
Nie lekceważ problemów dziecka, dla Ciebie mogą wydawać się błahe, dla Twojej pociechy może to być bardzo ważny problem.
Otwarta i dobra komunikacja wzmacnia więzi i relacje rodzinne. Czujemy się w naszej rodzinie bezpiecznie, zrozumiani- chętniej wyrażamy swoje emocje te pozytywne i negatywne. Taka rozmowa może być wspierająca i terapeutyczna dla całej rodziny. Rozmowa jest kluczem do bliskich relacji, budowania poczucia własnej wartości i wzajemnego szacunku.
Życzymy owocnych rozmów
Psycholog i Pedagog szkolny
- redaktor
- Blog
Dziś bardzo ważny temat dotyczący właśnie przemocy. Nie jest ona sprawą prywatną, którą należy pozostawić do rozwiązania rodzinom. Dlaczego? - otóż jest to kwestia praw człowieka i każdy ma obowiązek przestrzegać te prawa.
A więc trochę statystyk, jak podaje Fundacja SHARE THE CARE, skala przemocy na świecie wygląda następująco:
- 79% respondentów w swoim życiu przynajmniej raz doświadczyło przemocy
- 66% doświadczyło przemocy od swoich rówieśników
- 32% doświadczyło przemocy od bliskiej osoby dorosłej
- 26% młodych respondentów doświadczyło wykorzystywania seksualnego bez kontaktu fizycznego
- dwoje na troje dzieci doświadczyło przemocy rówieśniczej, są to bardzo niepokojące statystyki
Kiedy mówimy o przemocy?
O przemocy można mówić, gdy zachowanie jest intencjonalne, a jej celem jest kontrolowanie lub podporządkowanie sobie drugiej osoby. Autor definicji podkreśla również, że przemoc:
- narusza prawa lub dobra osobiste drugiej osoby,
- uniemożliwia samoobronę,
- powoduje szkody osobiste.
Tym, co istotne w kontekście definiowania przemocy w ujęciu psychologicznym jest fakt, iż następuje ona, gdy relacja pomiędzy osobą sprawującą przemoc a doświadczającą jej, jest nierówna. Czyli jedna osoba ma przewagę nad drugą pod względem jednego lub kilku czynników, takich jak siła, status społeczny, status ekonomiczny itd.
Gdzie szukać pomocy?
116 123
Ogólnopolski telefon dla ofiar przemocy w rodzinie „Niebieska Linia”
To numer, pod który mogą dzwonić ofiary przemocy w rodzinie, a także osoby, które usłyszały o takiej przemocy lub są jej świadkami. Konsultacje prowadzone są telefonicznie lub mailowo: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.. Kontaktując się z „Niebieską Linią” uzyskasz wsparcie, pomoc psychologiczną, informacje o możliwościach uzyskania pomocy najbliżej Twojego miejsca zamieszkania.
Będąc świadkiem przemocy, nie odchodź, nie odwracaj wzroku!
Bądź uważny, obserwuj i reaguj adekwatnie do sytuacji !
Kampania 19 dni | Fundacja PoDRUGIE
Raport „Diagnoza przemocy wobec dzieci w Polsce” – Share the Care
Gdzie szukać pomocy | UNICEF Polska – pomagamy dzieciom
Życzymy miłej lektury
Pedagog i psycholog szkolny
- redaktor
- Blog
Strona 1 z 16